Amerika’da iş adamları tokalaşır, Japanyo’da eğilerek selamlaşırlar, ama tüm dünyada havayolu yöneticileri kendi usulleriyle birbirlerini kutlarlar: model uçak değişimi yaparlar.
Yeni bir noktaya uçuş başladığında,yeni bir uçak alındığında,diğer taşıyıcılarla bir anlaşma yapıldığında, bu kaliteli model uçaklar-ki genellikle 1 1,5 metre uzunluğunda olurlar-mükemmel fotoğraflara zemin olurlar, buzları eritirler ve teşekkür ederim demenin en güzel yolu olurlar.
Bir kartvizit, hızla masa çekmecesine atılırken, modeller, politikacılar ve sektörde güç sahibi brokerların masasında sergilenir. Porto Riko’nun valisi, Alejandro Garcia-Padilla, makamında JetBlue, Lufthansa, Avianca ve yerel havayolu Seaborne’nun modelleri vardır. Her kuruluş 2013’teki açılışından bu yana adaya hizmetini genişletti.
CIT Group için uçak kiralama denetçisi olan Jeff Knittel “Bu, insanların dolaba kaldırmadığı hediyelerden biri,” diyor.
2013 Paris Air Show sırasında, Air Lease Corp CEO’su Steven F. Udvar-Mazy, 33 adet sipariş verdikten sonra,Boeing 787 Dreamliner modeli tutarken fotoğraflandı.
Avrupalı uçak üreticisi Airbus, geçen yıl dünya çapında 67 havayolundan 1,456 yolcu uçağı siparişi aldı. Ayrıca kendisi de model Airbus jetler için 30.000 sipariş verdi.
Airbus Kuzey Amerika satış başkan yardımcısı Chris Jones,milyondolarlık uçak alımlarında, yakıt tüketimi, kargo verimliliği, bakım maliyetleri, ne kadar uzun uçabileceği üzerine karar verilir. Ancak, masaüstü modeller görüşmeleri başlatmak için bir yardımcıdır” dedi.
“Masanın üzerinde bir model koymak bir anlaşmaya tesir etmez ama onların dikkatini çekmek için iyi olabilir,” diyor Jones. Satış sahasından çıkarken , modeli, en üst düzey kişiye bırakmak,bir tanıtım filmi bırakmak gibidir ”
Gerry Laderman, United Airlines’ın finans ve tedarik kıdemli başkan yardımcısı olarak geçirdiği 30 yılın sonunda, adil bir pay olarak tahsil ettiği modeller Chicago’daki ofisine sığmadığından, yeni satın almalar, koridor penceresinde sergileniyor.”Ben 100 sonra saymayı bıraktım,” diyor Laderman . “Karım artık eve model getirmeme izin vermiyor.”
Model uçakların kökleri,tasarım ve daha sonra rüzgar tünellerinde bunları test etmek için, bilgisayar çağından önce onları kullanan, havacılık mühendislerine dayanıyor.
Ardından 1946 yılında, Douglas Aircraft şirketinden iki işçi, uçak üreticisinin teşviki ile Pasifik Minyatürlerini üretmeye başladı.İkinci Dünya Savaşı’nın hemen ardından gelen günler, Douglas’ın ,yolcuların uçuş gerginliği sorunuyla karşı karşıya kaldığı günlerdi.
“Onlara, romantizm ve hava seyahatinin lüksünü teşvik görevi verilmişti,”diyor, Fred Ouweleen, Jr. PacMin olarak bilinen şirketin şimdiki sahibi.
Fullerton, Kaliforniya merkezli şirket, çoğunlukla bir uçağa ayak basmamış olan halka, uçağın içini göstermek için büyük kesitli modeller oluşturmuştu. Bu modeller yıllarca, seyahat acentelerine bir dayanak olacaktı.
Daha sonra, insanların masalarına ve raflarına sığabilir, daha küçük modeller için talep oluştu. Bugün, bire yüz ölçekli, el boyama modelleri ile PacMin en iyi bilinen şirketlerden biridir.
PacMin, dünya çapında 4.000’den fazla müşteriler için uçaklar üretiyor. yine, 15.000 ‘den fazla model, boyut, hız ve düzenin zorluğuna bağlı olarak, 130 $ 1500 $ arasında değişen fiyatlarla satılmaktadır. PacMin, 165 işçi istihdam ediyor ve yıllık cirosu 10 milyon dolar civarında.
PacMin modellerinin halka satışı yok ama e-bay gibi sitelerde sahipleri tarafından 200-400 dolar civarında satılanları bulmak mümkün.
Mark Jung, son 45 yılda model uçak satın almış olan biri, 45.000 $ harcadığını tahmin ediyor. 1.000’den fazla uçağa sahip. Birkaç PacMins’i var ama birçoğu rakip Gemini tarafından yapılan daha-ekonomik modeller.
